Niepełnosprawność a spełnianie marzeń

Czym jest marzenie? Sporo osób potwierdzi, że to siła napędowa naszego świata, bez której nie  doszlibyśmy do miejsca, gdzie jesteśmy dziś. Inni powiedzą, że to cele, bez sprecyzowanej daty realizacji, ani formy, w jakiej ten cel się spełni. Jeszcze ktoś inny powie, że to małe pragnienia człowieka o tym czego nie posiada, lecz chciałby to mieć. I tutaj można dojść do konkluzji, iż każdy ma rację. Ponieważ jest to tak złożone zagadnienie, że nie da się jednoznacznie odpowiedzieć czym jest marzenie.  
Każdy człowiek o czymś marzy. O zdrowiu, rodzinie, dzieciach, dobrej pracy, pieniądzach, podróżach, spełnianiu się w swojej pasji itd. Zgodzicie się ze mną, że ilu ludzi na świecie, tyle marzeń, pragnień. Jednak co zrobić, gdy choroba, nieszczęśliwy wypadek sprawiają, że dotyka nas niepełnosprawność? Przestać marzyć? Zrezygnować z siebie, z życia? Czy pogodzić się z stanem faktycznym zaakceptować siebie w wersji takiej, w jakiej przyszło nam żyć? Niestety ten wpis nie odpowie Wam na to pytanie. Na tym polega wolność jednostki, by każdy w duchu sobie na nie  odpowiedział. Jedynie co mogę zrobić dla Was, to pokazać Wam, że najłatwiejsza droga nie zawsze bywa tą słuszną. Być może, tuż za zakrętem czeka na nas szczęście i spełnienie marzeń, a nawet jeżeli nie czeka, to zawsze może zdarzyć się coś, czego się kompletnie nie spodziewamy. 
Subiektywnie oceniając, największą wadą bycia niepełnosprawnym jest zależność od innych. Uważam, że każda osoba niepełnosprawna w jakimś stopniu, mniejszym lub większym wymaga pomocy ze strony osób zdrowych. I tutaj musi nastąpić kooperacja osoby niepełnosprawnej jak i osoby pełnosprawnej. Niepełnosprawny powinien potrafić prosić o pomoc jeżeli takowej potrzebuje, natomiast osoba w pełni sprawna powinna spytać jak pomóc, jeżeli taka chęć pomocy następuje. Inaczej jest natomiast w sytuacji, gdy obie strony się znają dość długo np.: osoba niepełnosprawna i rodzina tej osoby. Tutaj wszelka prośba pomocy i sama pomoc następuje samoczynnie. Bierze się to stąd, że rodzina przebywa dużo czasu z niepełnosprawnym człowiekiem i potrzeby tej osoby są znane bliskim, więc wszelka pomoc następuje niemal natychmiastowo. 
Nie inaczej jest w spełnianiu marzeń. Tutaj pomoc najbliższych i ich wsparcie jest nieodzowne. Z doświadczenia wiem, że wsparcie rodziny i bliskich daje dużą motywację w pokonywaniu barier, które każdego dnia stają na drodze. Warto Jednak pamiętać o tym, że to tylko dodatkowy bodziec, wartość dodana, która stymuluje i pobudza nas do walki o marzenia. Przede wszystkim samemu trzeba stawiać czoła barierom, przeciwnościom spotkanym w życiu i pamiętać o tym, że jeżeli coś nas przerasta to możemy zwrócić się do innych osób.   
Z pewnością, wielu ludzi dotkniętych niepełnosprawnością może dojść do wniosku, iż skoro są niepełnosprawni to nie mogą realizować swoich marzeń. Często bywa tak, że osoby z różnymi schorzeniami zamykają się w swojej "bańce", bojąc się wielu rzeczy. Warto jednak przezwyciężać strach i wychodzić z tej "bańki", jednocześnie próbując spełniać to co sobie wymarzyliśmy. Trzeba powiedzieć jasno... Niepełnosprawność nie odbiera marzeń. Narzuca jedynie pewne ograniczenia, przeszkody i bariery, które można na swój sposób pokonać. Należy znaleźć własny sposób pokonania tychże barier. Wiadomo... Nie jest to prosta sprawa, zważywszy na to jak wiele osób niepełnosprawnych ma różne problemy i schorzenia, z którymi boryka się na co dzień. Gdy człowiek pokonuje przeszkody to na swój sposób staje się silniejszy i bardziej zmotywowany do dalszego działania. Warto zacząć od tych mniejszych przeszkód, z którymi można bez większego wysiłku dać radę. Tutaj każdy musi sobie sam wyznaczyć przeszkody i bariery, które może przejść. Później wyznaczyć takie bariery, które są trudniejsze i na końcu zająć się rzeczami najtrudniejszymi do pokonania. 
(Słowacja - Tatrzańska Łomnica - zdj z kolekcji prywatnej)