W poszukiwaniu pionierów muzyki elektronicznej przemierzam świat wzdłuż i wszerz by przedstawić Wam najważniejszych twórców tejże gałęzi muzyki, którzy zapoczątkowali jej istnienie oraz rozpropagowali w swoich regionach i na świecie. Przez ostatnie trzy wpisy byliśmy w naszym rodzimym kraju, przedstawiając naszych polskich pionierów muzyki elektronicznej. Dziś przenosimy się na chwilę za ocean i wkraczamy na amerykańską ziemię. Jednocześnie chciałbym podkreślić, iż powoli kończymy naszą podróż w tymże cyklu. Za dwa tygodnie pojawi się ostatni wpis z cyklu "Prekursorzy elektroniki".
Dziś, tak jak już wspomniałem wcześniej, przeniesiemy się do USA. Tam bowiem 19 maja 1936 roku urodził się oraz zmarł 9 kwietnia 2020 pionier muzyki elektronicznej oraz pionier muzyki fal mózgowych - Richard Teitelbaum. Był on także kompozytorem, klawiszowcem i uznanym pionierem muzycznych poszukiwań. Urodzony w Nowym Jorku Teitelbaum pamiętał, jak jego ojciec (odnoszący sukcesy prawnik) grał na pianinie, gdy był dzieckiem. Dlatego też Teitelbaum rozpoczął karierę jako pianista. Studiował w Haverford College i w 1960 roku ukończył tam naukę, a następnie uczęszczał na zajęcia z teorii muzyki i komponowania na uniwersytecie w Yale. Studiował również we Włoszech, dzięki stypendium Fulbrighta w 1964 roku.
Podczas pobytu we Włoszech został członkiem-założycielem Musica Elettronica Viva (MEV) wraz z Alvinem Curranem i Fredericiem Rzewskim. W połowie lat sześćdziesiątych rozpoczął badania nad wykorzystaniem fal mózgowych do kontrolowania wydarzeń muzycznych. Richard Teitelbaum nawiązał przyjaźń z wynalazcą syntezatorów Robertem Moogiem, który zaprojektował również wzmacniacz fal mózgowych, co pozwoliło kompozytorowi wykorzystać fale alfa mózgu, jako napięcie do sterowania syntezatorem Moog Modular. W następnym roku Richard Teitelbaum jako pierwszy sprowadził ten syntezator do Europy. Jego utwór "In Tune" został wykonany po raz pierwszy z Barbarą Mayfield pod koniec 1967 roku.
Richard powrócił do Stanów w 1970 roku. Wtedy też zaczął studiować etnomuzykologię na Wesleyan University oraz założył World Band (jeden z pierwszych międzykulturowych zespołów improwizujących), w skład którego wchodzili muzycy z Indii, Japonii, Korei, Bliskiego Wschodu i Ameryki Północnej.
W 1976 i 1977 kolejne stypendium Fulbrighta umożliwiło Teitelbaumowi podróż do Japonii, gdzie uczył się gagaku (japoński styl klasycznej muzyki dworskiej, do dziś kultywowany na dworze cesarskim w Japonii), ucząc się gry na hichiriki (tradycyjna japońska odmiana oboju cylindrycznego) od Masataro Togi, głównego muzyka nadwornego japońskiego wydziału muzycznego Imperial Household, a także gry na shakuhachi (japoński flet prosty)u Katsuyi Yokoyamy.
Teitelbaum mieszkał w północnej części stanu Nowy Jork. Od 1988 roku do śmierci Teitelbaum był profesorem muzyki w Bard College tamże, gdzie kierował programem magisterskim wydziału muzyki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz