Nazywam się Natalia Chudzik z wykształcenia jestem kryminologiem. Od urodzenia mam Dziecięce Porażenie Mózgowe. Moim nieodłącznym towarzyszem podróży jest wózek inwalidzki, w pokonywaniu małych dystansów pomagają mi również kule. Kilka lat temu, dzięki pracy w jednej z agencji zajmującej się pozycjonowaniem stron internetowych zrozumiałam, że może pora na to, by stworzyć coś własnego, na co głównie tylko ja będę miała wpływ. I tak o to od 2019 roku prowadzę swój własny projekt pod tytułem Wózek Dla Duszy, strona internetowa www.wozekdladuszy.pl. Jestem członkinią projektu www.rampa.net.pl, gdzie ostatnio przeprowadziłam swój pierwszy wywiad z Darią Stawrowską
Jesteś autorką bloga Wózek dla duszy. Powiedz mi proszę skąd taka nazwa, jak to się wszystko zaczęło oraz jaka jest misja bloga?
Dlaczego mój blog to Wózek Dla Duszy? Historia tej nazwy jest prosta. Pewnego dnia razem z moją koleżanką myślałyśmy nad nazwą. Zależało mi; żeby w nazwie zaznaczyć, że będę tam poruszać kwestię dotyczące niepełnosprawności, no i to, że ja też jestem wózkersem. A dlaczego Dla Duszy? Dlatego, że dla mnie zawsze był ważny drugi człowiek. Istotne dla mnie jest to, żeby przez swoją działalność na blogu dawać ludziom siłę, nadzieję na lepszy czas. Staram się przeciwdziałać szerzącym się w społeczeństwie stereotypom dotyczącym osób z niepełnosprawnościami, które są nierzadko po prostu nieprawdziwe i krzywdzące. Misją mojego bloga jest przede wszystkim to, aby dać sobie i innym osobom niepełnosprawnym miejsce do wypowiedzi, ponieważ uważam, że nasz głos jest w dalszym ciągu głosem, którego się po prostu nie słucha lub w ogóle nie słyszy. Moim zdaniem trzeba to jak najszybciej zmienić i staram się to robić prowadząc wywiady.
Z wykształcenia jesteś kryminologiem. Dlaczego akurat wybrałaś ten kierunek studiów oraz czy te ukończone studia mają jakieś odzwierciedlenie w Twojej rzeczywistości?
Kiedy skończyłam licencjat z socjologii, bardzo chciałam iść na psychologię kliniczną, ale musiałabym mieć zdaną maturę z biologii i chemii. A ja na maturze zdawałam tylko przedmioty humanistyczne. Oczywiście mogłabym ją studiować na niepublicznym Uniwersytecie SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny w Warszawie, ale w tamtym momencie nie miałam takiej możliwości. Za namową mojej ówczesnej koleżanki wybrałam kryminologię i nie żałuję, bo tak naprawdę kryminologia ma dużo wspólnego z psychologią czy socjologią. A czy studiowany kierunek ma na mnie dzisiaj jakiś wpływ? Myślę, że tak. Jestem ostrożniejsza i bardziej świadoma zagrożeń. Czytam i recenzuję też więcej kryminałów 😊 .
Na Twoim blogu można przeczytać, iż Twoją pasją jest psychologia oraz książki (o nich za chwilę) Co Cię pociąga w psychologii?
Od małego psychologia była mi bardzo bliska. Jak już wcześniej wspomniałam dla mnie drugi człowiek jest bardzo ważny. Zawsze interesowała mnie ludzka psychika i to dlaczego zachowujemy się tak czy inaczej? Dlaczego dokonujemy taki czy inny wybór. Po za tym od zawsze lubiłam pomagać, rozmawiać z ludźmi, analizować, doradzać. Bliscy czasem mi mówią, że i tak już od dawna jestem „psychologiem bez dyplomu", ponieważ cieszę się dużym zaufaniem wśród ludzi. Nie wiem czy to jest dobre, czy nie, ale nie będę kłamać, że nie daje mi to satysfakcji, ale również potrafi męczyć.
![]() |
(źródło: archiwum prywatne) |
Z bloga też można wyczytać, iż oglądasz wiele wywiadów z ekspertami, psychologami, autorami książek czy z ludźmi związanymi z kulturą. Czy masz jakiś ulubione kanały na YouTube związane właśnie z Twoimi zainteresowaniami? Jeśli tak to kogo mogłabyś polecić osobom, które nie są w temacie?
Trudno jest coś polecić, bo każdy ma inne gusta, motywację czy predyspozycje. Tak słucham wywiadów, bo chcę sama przeprowadzać wywiady jak najlepiej potrafię. Ze swojej strony mogę polecić:
Kanał „Zdrowa Głowa" - podcast prowadzony przez psycholożki.
Podcast @wazne_podcast - są tam poruszane ważne społecznie tematy również dotyczące niepełnosprawności.
Kanał na YouTube : Imponderabilia- wywiady z ludźmi znanymi lub z tak zwanego showbiznesu
Kanał na YouTube: W Moim stylu Magda Mołek
Podcast „O zmierzchu" - Marta Niedźwiecka omawiająca sferę naszej seksualności, nasze relacje z ciałem z sobą samym i innymi ludźmi.
Masz może jakiś ulubionych twórców polskiej blogosfery/vlogosfery, którzy są dla Ciebie inspiracją?
Blogów, jakimi się inspiruję to nie mam, ale jeśli chodzi o konta np na Instagramie to bardzo polecam takie konta jak @robimypodróze, małżeństwo, z którym zresztą udało mi się przeprowadzić wywiad. Jeśli chodzi natomiast o tak zwane bookinstagramy, czy konta mówiące o fotografii i zabawie z obróbką to polecam dwa konta Kasi : @aellierenn i @aellierenn_czyta, bo to jak ona pisze o książkach i obrabia zdjęcia naprawdę godne jest uwagi. Polecam się przekonać.
Oprócz psychologii, pasjonujesz się także książkami. Powiedz mi jaki gatunek książek najbardziej lubisz i co byś poleciła naszym czytelnikom?
Nie mam ulubionego gatunku literackiego, ciężko mi powiedzieć co lubię czytać bardziej, a co mniej. Myślę, że to w dużej mierze zależy od nastroju lub od momentu życia, w którym się aktualnie znajdujemy. Co nas w danym momencie zachwyca lub irytuje. Książki, które na ten moment mogę polecić to:
- Wiesław Myśliwski „Traktat o łuskaniu fasoli",
- Jacek Galiński „Kółko się Pani urwało",
- Yuval Noah Harari „Sapiens od zwierząt do bogów”,
- Daniel Kahneman „Pułapki myślenia",
- Carlos Ruiz Zafon „Cień wiatru".
Przeglądając Twojego Instagrama można odnieść wrażenie, iż masz rękę do fotografii. Powiedz mi czy lubisz fotografować? Jeżeli tak to bardziej ludzi, czy krajobraz?
Czy mam rękę do fotografii to trudno mi to ocenić. Na pewno lubię robić zdjęcia i się tego ciągle uczę na różnych fotograficznych kursach. Uwielbiam fotografować ludzi i ich emocje, chociaż krajobrazami też nie pogardzę. Fascynuje mnie również architektura. Uwielbiam uwieczniać na zdjęciach tak zwany ząb czasu.
![]() |
(źródło: archiwum prywatne) |
Niedawno na blogu rozpoczęłaś nową formę, czyli podcast. Powiedz mi jakie masz wrażenia dotyczącej tej formy przeprowadzania wywiadów? Czy może wg. Ciebie lepsza jest forma pisana?
Tak, niedawno wyszedł pierwszy odcinek Mojego podcastu „W Kole Pytań”, gdzie mam zamiar poruszać wiele tematów dotyczących niepełnosprawności. Może też będę przeprowadzać wywiady z autorami książek, zobaczymy. Ciężko jeszcze mówić o wrażeniach. Wiem jedno, że jest to na pewno trudniejsza forma, ale zdecydowanie pełniejsza niż forma pisemna. Traktuję podcast jako wyzwanie i ciekawe doświadczenie. Tutaj wszystko się może wydarzyć, tak naprawdę. Nie ma nic pewnego i to jest ekscytujące, tak jak w życiu.
Podcast na Spotify
Jak wg. Ciebie postrzegane są Osoby z Niepełnosprawnością w naszym kraju?
To jest bardzo trudne pytanie, na które nie jestem w stanie jednoznacznie odpowiedzieć. Z jednej strony jest lepiej, bo coraz więcej się o tej niepełnosprawności mówi, a co za tym idzie jest ona bardziej oswajana przez nasze społeczeństwo, a z drugiej strony za bardzo w tym wszystkim popadamy w skrajności i uogólnienia. Dla jednych ludzi jesteśmy kimś komu trzeba pomagać i współczuć, dla drugich jesteśmy kimś, kto imponuje i trzeba się na nim wzorować. Na szczęście, dzięki naszym działaniom coraz częściej zmienia się to na lepsze i te postrzeganie osób z niepełnosprawnością staje się bardziej „zdrowsze” , jeśli wiesz co mam na myśli.
![]() |
(źródło: archiwum prywatne) |
Co Twoim zdaniem warto poprawić, aby sytuacja OzN była lepsza? Czy może uważasz, że jednak jest ok i za wiele nie ma do poprawy?
Na pewno nie jest ok. Trzeba dużo zmienić I to zarówno w nas niepełnosprawnych, jak i pełnosprawnych. Po pierwsze musimy „wychodzić” do ludzi i otwarcie dopominać się o swoje prawa. Nie czekać na to, aż znajdzie się ktoś kto nam pomoże. Musimy sami działać we własnej sprawie. Cudownie by było, gdyby przy każdej inwestycji pamiętali również o nas. I jeśli na przykład buduje się nowy budynek to, żeby był on dostosowany do potrzeb OzN. Trzeba po prostu zmiany mentalności społeczeństwa i zmian systemowych w prawie. Ale dużo jest też po naszej stronie. Musimy zabierać głos w sprawach , które nas dotyczą i nie być biernymi. Wiem, że to jest trudne, szczególnie dla grupy, która ciągle jest wykluczana, ale jest to niezwykle potrzebne, by żyło nam się lepiej , równiej.
Pandemia wpłynęła jakoś szczególnie na Ciebie i Twoją działalność? Jeśli tak to w jaki sposób?
Myślę, że jakoś drastycznie to nie. Miałam moment, kiedy zastanowiłam się nad tym, czy to co robię ma sens. Nie miałam wtedy siły nic robić na blogu, ale na szczęście dostałam nowej energii do działania. W ogóle mam czasem wrażenie, że bardzo szybko się regeneruje. Wystarczy mi czasem tylko rozmowa z osobą, którą lubię i mam do niej zaufanie, a już dostaje skrzydeł. Myślę, że pandemia utwierdziła mnie w przekonaniu jak bardzo kocham ludzi i jak trudno mi bez nich żyć.
![]() |
(źródło: archiwum prywatne) |
O czym aktualnie marzysz?
Aktualnie marzę o skoku ze spadochronem w tandemie z instruktorem z filmowaniem i zdjęciami.
Jakie masz plany na przyszłość?
Jakie mam plany na przyszłość? Chciałabym w dalszym ciągu rozwijać bloga i podcast „ W Kole Pytań” , żeby dotarł do jak największej ilości ludzi, którzy potrzebują motywacji, wsparcia lub po prostu wiedzy.
_________________________________
A jeżeli chcecie zapoznać się z twórczością blogową to zapraszam na blog Wózek dla Duszy oraz na social media. Jeśli macie chęć, to możecie także wesprzeć Natalię; wszelkie informacje znajdziecie tutaj: klik
https://www.facebook.com/wozekdladuszy
@wozekdladuszy.pl
Fantastyczny wywiad! Nie tylko fajny merytorycznie, rzeczowy i spójny, ale też pełen ciepła. I zachęcający do odeiedzin u Natalii, a chyba właśnie o to chodzi :)
OdpowiedzUsuńDzięki! :) Mega się cieszę, że wywiad się podoba. Oczywiście też zapraszam do odwiedzin bloga Natalii. :)
Usuń